Почнувам да чувствувам вистинска одбивност кон жени со голи фотографии. Додека порано, да речеме, до некаде ме фасцинирала таа храброст и слобода која ја уживаме за бестрашно гордо разголување и славење на женското тело и облини, денес...
Денес сретнав една познаничка којашто не сум ја сретнала многу одамна. Ја прашувам што има ново и го добивам веќе очекуваниот одговор „Тешко е, немам работа, ова што го работам е...
Душата ми се смалува колку маково зрно кога ги слушам младите генерации како си го навредуваат мајчиниот јазик и ги оценуваат часовите по македонски како напорни, досадни и непотребни. Некои дури се дрзнуваат да кажат дека...
Додека шетам низ Сараево, здивот ми застанува. Од една страна од убавината на градот, убавите и пријатни луѓе, посебно жените, а од друга страна, од промените кои ги гледам од последниот пат кога бев тука, пред единаесет години...
Во време како денешново, кога сите сакани и блиски заминуваат и се чудиме кој ќе остане да ја исклучи сијалицата, зарем немате чувство дека сте како некој продавач на ѓевречиња на прометна автобуска станица кој ги моли луѓето...
За жал, голем број од македонските семејства, особено постарите, се типична слика на македонското општество: еден работи, тројца одмараат. Не знам колку сте забележале, но овој синдром е длабоко вкоренет во македонското општество...
Деновиве начнав тема поради која вреснаа неколкумина. Станува збор за опсесивните мајки кои „закачуваат“ по 16 албуми на фејсбук со стотици слики од своето дете. Ако мислите дека само мајките се за ќотек, сте за излажале.
„Леле, леле, што направивме?!?“, праша Илиевски пред две години, на еден од најзначајните натпревари во македонската кошарка, кога во четврт-финалето ја совладавме Литванија на домашен терен. Тогаш, кога никој не очекуваше...
Ја гледаш како гордо чекори, зрела, еманципирана, интелектуално поткована и одеднаш се враќа и го менува правецот, заради тоа што црно маче ѝ го пресекло патот. Во оваа наша чудесна земја...
Прво што ми паѓа на памет како одговор на ова прашање е „А што ти е гајле?“. Но, да бидеме искрени, верувам дека ова прашање ѝ било поставено на секоја од нас, барем еднаш во животот. Воопшто не е тешко кај нас да налеташ...
1-ви септември, 1991 година. Бевме кревки и исплашени палавковци, кои не успеваа да го допрат подот со своите стапала, седејќи во училишните клупи кои ми изгледаа огромни. Се сеќавам како првиот ден отидовме со мајките...
Пред некој ден одејќи по улица се препнав и паднав. Се испружив колку што сум долга и си ги раскрвавив колената. Чантата и листовите што ги носев во раце ми се расфрлија на сите страни. Станав, ги истресов рацете и облеката и...
