|
Оној комичарот од Битола имаше сјајна шега на времето, посветена на факултетските поданици. „Јас студирам по ЕКТС... IV-та сум, ама имам уште 8 испити од I-ва година“. Што остана да се каже повеќе?
|
|
|
Почнувам да чувствувам вистинска одбивност кон жени со голи фотографии. Додека порано, да речеме, до некаде ме фасцинирала таа храброст и слобода која ја уживаме за бестрашно гордо разголување и славење на женското тело и облини, денес...
|
|
|
Душата ми се смалува колку маково зрно кога ги слушам младите генерации како си го навредуваат мајчиниот јазик и ги оценуваат часовите по македонски како напорни, досадни и непотребни. Некои дури се дрзнуваат да кажат дека...
|
|
|
Во време како денешново, кога сите сакани и блиски заминуваат и се чудиме кој ќе остане да ја исклучи сијалицата, зарем немате чувство дека сте како некој продавач на ѓевречиња на прометна автобуска станица...
|
|
|
Деновиве начнав тема поради која вреснаа неколкумина. Станува збор за опсесивните мајки кои „закачуваат“ по 16 албуми на фејсбук со стотици слики од своето дете. Покрај секоја задолжително оди и објаснување, во случај...
|
|
|
Ја гледаш како гордо чекори, зрела, еманципирана, интелектуално поткована и одеднаш се враќа и го менува правецот, заради тоа што црно маче ѝ го пресекло патот. Во оваа наша чудесна земја на спротивности, додека ја дискутираме...
|
|
|
1-ви септември, 1991 година. Бевме кревки и исплашени палавковци, кои не успеваа да го допрат подот со своите стапала, седејќи во училишните клупи кои ми изгледаа огромни. Се сеќавам како првиот ден отидовме со мајките...
|
|
|
Одамна прочитав една мисла која толку убаво ја доловува модерната феминистичка реалност: Феминистки – банда жени со одвишок машки хормони и терсене табиет. Јасно ми е дека...
|
|
|
Општиот хаос во кој живуркаме е преплавен со концептот надворешна убавина. Грижата за себе и убавиот изглед ги надмина сите реални и нормални граници. Желбата да се биде привлечен...
|
|
|
Носталгијата се пренесува како редок вид генетска емотивна мутација во одредени семејства. Моето е едно од нив. Верувам дека е како „сируп кој ни е препишан во мали дози до крајот...
|
|
| |
|
|
|
|
|
Страница 2 од 5 |
