„За мајка ми и татко ми што ме гледаат од небото“: Антонио Пандовски емотивен по истрчани 600 км до манастриот Острог

Ова не е само целта на една мисија. Ова е цел живот преточен во вера, болка, љубов и сила. Со молитва во срцето, и со солзи што се претвораат во благослов... Тука паднав не од слабост, туку од благодарност. За сите деца што се борат, за мајка ми и татко ми што ме гледаат од небото, за секој чекор што не беше лесен но беше свет. И кога стигнав, почувствував дека не сум сам. Бог беше секогаш со мене. Ова е моментот кога душата зборува погласно од зборовите. Ова не е крај. Ова е само почеток на нешто многу поголемо. За нив. За љубов. За живот.

Заврши подвигот, но не и мисијата!

Антонио Пандовски ги истрча своите 600 километри од Скопје до Острог– за секое дете на детската клиника, за секое семејство што се надева. За сите нас.

Но сега е ред на нас.

Хуманитарната акција „За нашите мали херои“ продолжува во следните 3 недели – и секој ваш гест, секоја донација, носи надеж и живот за над 5000 деца кои секој месец добиваат грижа на Универзитетската клиника за детски болести – Скопје.

Нивната потреба е реална. А нашата поддршка мора да биде искрена. Наместо критика, да избереме солидарност. Наместо рамнодушност – да направиме нешто.