Ако во последните месеци сте поминале повеќе од пет минути на LinkedIn, веројатно на вашиот feed сте налетале на истата дилема: дали по неколку добри години „на страната на кандидатите“, моќта на пазарот на труд се враќа кај работодавачите? Ајде да провериме каде се наоѓа топката.
1) LinkedIn како барометар: тонот се менува пред бројките
Интересно е како наративот се менува пред да се сменат статистиките. Во feed-от сè почесто се појавуваат реченици од типот „кандидатите веќе не се јавуваат како порано“, а веднаш потоа „сепак, забележавме поголем одзив отколку минатата година“. Тоа е моментот на колективна конфузија: сите чувствуваат промена, но никој не може да ја поткрепи со еден јасен доказ.
2) Циклусите не се теорија – само им го забораваме ритамот
Пазарот на труд во последните години повеќе наликува на сезонска лига отколку на стабилно првенство. Постојат периоди кога кандидатите го диктираат темпото: повеќе понуди, побрзи промени на работното место, поголема самодоверба за преговори околу условите, работа од далечина или смислата на работата (да, и тоа стана „услов“). А потоа доаѓаат фази кога работодавачите ја враќаат иницијативата: процесите стануваат построги, конкуренцијата за одредени позиции расте, а на кандидатите одеднаш им станува поважно „сигурно“ отколку „совршен фит“.
3) Кога кандидатот ја води играта: брзина, флексибилност и (не)трпение
Во фазите кога пазарот е „на страната на кандидатите“, победници најчесто се оние работодавачи кои не комплицираат: јасни огласи, краток процес, коректна комуникација и брз feedback. Тогаш кандидатите имаат луксуз да избираат и ниска толеранција за неодреденост. Еден неодговорен мејл, две недели тишина или „ќе ви се јавиме“ без рок – и топката веќе е на друг терен.
4) Кога работодавачот го презема сервисот: стандарди, структура и порака „пронајди се“
Во фазите кога работодавачите имаат повеќе простор за избор, често се враќаат „заборавени“ теми: долгорочен потенцијал, стабилност, усогласеност со тимот, работна дисциплина. Но тука постои замка: ако работодавачот помисли дека тоа е враќање во стар режим (строго, затворено, „ние избираме, вие чекате“), ризикува репутација што ја градел со години. Затоа што дури и кога работодавачот ја води играта, кандидатот го памети искуството – и го прераскажува јавно, понекогаш токму на LinkedIn.
5) Нова реалност: топката сè почесто е кај оној што подобро објаснува
Можеби најточниот опис на моментот не е „работодавачи наспроти кандидати“, туку „транспарентни наспроти невидливи“. Кандидатите денес не бараат само работа; тие бараат контекст: што се работи, како изгледа селекцијата, кој одлучува, колку трае процесот, како изгледа првиот ден, што значи напредување во пракса. Работодавачите кои умеат тоа да го раскажат без патетика и без пренагласени ветувања имаат предност, без оглед на циклусот.
Во тој контекст е интересен потегот на компанијата Nelt, голема групација од областа на логистика, дистрибуција и производствени брендови, која неодамна лансираше посебен кариерен сајт. Не како „уште една страница со огласи“, туку како простор што се обидува да одговори на она што кандидатите навистина го прашуваат пред аплицирањето: како изгледа селекцијата, што значи „добар фит“, кои се опциите за развој, како изгледа вклучувањето во тимот. Токму тој детал – однапред да се „отвори процесот“ – сè почесто станува разлика меѓу работодавачите кои чекаат пријави и оние кои градат доверба.
6) Зошто кариерниот сајт не е тренд, туку сигнал
Кариерните сајтови понекогаш се доживуваат како HR естетика. Во пракса, тие се сигнал: „Знаеме дека ве интересира повеќе од оглас.“ И уште поважно – сигнал за внатрешно созревање на работодавачот. Кога компанијата инвестира во искуството на кандидатот уште пред првиот разговор, таа индиректно признава нешто што пазарот одамна го знае: репутацијата повеќе не започнува во канцеларијата, туку во пребарувањето, во коментарите, во начинот на кој (не)одговараш.
Доколку сакате да видите како изгледа тоа во пракса, кариерниот портал на Nelt е на адресата https://karijera.nelt.com/ – доволно е да се „прошетате“ низ содржината за да стане јасно дека логиката „кандидат прво, CV потоа“ станала повеќе од фраза.
Се чини дека топката сепак не е на една страна, туку постојано ја минува мрежата – понекогаш и по неколку пати во ист гејм.