„10 дена нема трага од штркот Мишко“: Ленче од Гевгелија неуморно го бара штркот кој го спаси и 3 години живееше со неа

Ленче од Гевгелија е скромна и неверојатно пожртвувана жена која со години докажува дека вистинската хуманост не бара ништо за возврат. Во нејзиниот двор живееше штркот Мишко, кој поради повреда не можеше да се врати во дивината. Го хранеше, му создаде услови за живот, му даде безбедност и мир, а кога конечно оздраве, птицата одлучи да не замине и остана кај неа. Но сега, по три заеднички зими, Мишко го нема.

Тагата на Ленче се чувствува во секој збор што го изговара:

„За жал, Мишко летна и не се врати. Tоа го правеше секој ден, но се враќаше. Десет дена нема трага од него… тешко ги поминувам деновите, жалам за него, кој знае каде е.“

Денес добила информација дека можеби е виден кај бензинска пумпа во Кадино, но потрагата била безуспешна.

„Отиде еден дечко сабајле, бил таму, после го немало. Сега барам помош од активисти дали е навистина во Скопско, што не верувам… да знам дека е, веднаш ќе одам“ – вели таа.

И овие зимски денови требаше да ги поминуваат заедно.

„Оваа требаше да биде наша трета заедничка зима… си живееше во дворот, задоволен со сè. Но еве, овој пат што се случи со него, не знам“ – вели Алексовска.

Но, Мишко не е единствениот штрк кому Ленче му била последна надеж. Таа моментално се грижи и за уште два штрка, сериозно повредени.

„Имам уште два – еден без крило, друг со две скршени крила. Ги хранам со риби, со поевтини месни варијанти. Бескрајно ги сакам и водам грижа да не се гладни или жедни“ – раскажува.

Додека зборува, тие мирно шетаат во дворот, како да се чувствуваат дека се безбедни тука.

„Еве ги, слободно шетаат до вечер. Овде се, во дворот од еден сосед, попладне сами си влегуваат во мојот двор.“

И покрај оваа огромна грижа, таа нема дополнителна помош.

„А за храна – донација од никој. Институцијата ‘Заштита на дивите птици’ воопшто не сака да разговара.“

Ленче вели дека во Полска ваквите случаи се системски решени, со засолништа, ресурси и институционална грижа. Тука сè е оставено на ентузијазам, срце и хуманост.

Пријателството помеѓу Ленче и Мишко не е обична приказна и не смее да заврши вака. Нејзина единствена желба е во дворот повторно да се слушне неговиот чекор или барем да добие информација каде е и дали е добро.

Секој што можеби го видел, секој што може да помогне, слободно да ја контактира.

Даница Караташова Илиоска / Femina.mk